Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Η Ρεντίνα των Αγράφων στους αιώνες


                                                                     Και μόνο να σε στοχαστώ
                                                                     χωριό μου αψηλώνω.
Μια μακραίωνη ιστορία…

     Η ιστορία της Ρεντίνας χάνεται στα βάθη των αιώνων, όπως μαρτυρούν τα ερείπια των τειχών της αρχαίας πόλης των Δολόπων. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η Ρεντίνα είναι κτισμένη κοντά στη θέση της αρχαίας Αγγείας.
     Πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλος της Ρεντίνας κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, αφού υπήρξε ένα από τα πλούσια και δραστήρια χωριά των Αγράφων, η «αρχόντισσα» και η μεγαλύτερη κωμόπολη.
     Κατά τον Άγγλο περιηγητή Λήκ η Ρεντίνα ήταν έδρα της Δημογεροντίας των Αγράφων με 450 σπίτια και κυριότερη κώμη της περιοχής.

Οδοιπορικό στο χώρο και τον χρόνο

     Η Ρεντίνα έχει μια μακραίωνη παρουσία μέσα στον ιστορικό χρόνο, αλλά και όχι μόνο. Οι ρίζες της ανατρέχουν στην εποχή που η ιστορία έγινε μύθος και ο μύθος έγινε θρύλος. Η προφορική παράδοση που αποτελούσε κάποτε την ιστορική καταγραφή, ιστορίες και διηγήσεις δεν πρέπει να χαθούν στην σφαίρα της λήθης.
     Στον μικρό και με ξεχωριστή ομορφιά περήφανο αυτόν τόπο του Αγραφιώτικου κύκλου, μέσα στον οποίον στα αρχαία χρόνια υπήρξε και άκμαζε μια προϊστορική πόλη η Αγγεία των Δολόπων, είναι χτισμένη η σημερινή κωμόπολη Ρεντίνα-η Αρχόντισσα των Αγράφων, που πορεύεται στο ποτάμι του χρόνου αιώνες τώρα, κουβαλώντας πλούσια ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά.
     Τόσο από την Αγγεία των Δολόπων όσο και από την Ρεντίνα των Αγράφων, της Τουρκοκρατίας και της Εθνικής Αντίστασης, τα ματωμένα χώματα αυτού του τόπου, γνώρισαν μέρες μεγάλης δόξας και λαμπρύνθηκαν από τα έργα των κατοίκων.
     Ξεδιπλώνοντας την ιστορία αυτού του δοξασμένου τόπου και κάνοντας βουτιά στις αναμνήσεις, δίνουμε μοναδικές πληροφορίες και περιγραφές για κάθε τι που τον συγκροτεί και τον στολίζει.
     Ιστορούμε τη διαδρομή της από παλιά μέχρι σήμερα και περιγράφουμε αξιόπιστα ατέλειωτες εικόνες, που αφορούν το τότε και το τώρα, το χθες και το σήμερα. Την αλλιώτικη αυτή γωνιά, τον τόπο που όσοι τον έζησαν τον αγάπησαν σίγουρα, γιατί κάτι πιο πάνω, κάτι πιο πέρα είναι λειτουργία ζωντανών χρωμάτων και αισθήσεων.
     Στους παλιούς που φύτρωσαν σε τούτα τα χώματα, αυτές οι εικόνες ασφαλώς θα είναι χαραγμένες βαθιά μες την ψυχή τους και στην ανάμνηση τους κάποιος κόμπος θα ξεφύγει από τα στήθη τους και θα ανεβαίνει στον λαιμό τους.
     Στους νέους θα προσφέρουν γνώση και θαυμασμό για τα γενόμενα, αλλά και κάποια απορία, αν τέτοια ήταν η ζωή, τα σωτήρια εκείνα χρόνια.
     Όσα περιέχονται σε αυτό το βιβλίο, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη και διαχρονική αναφορά (αναδρομή) στις ρίζες μας. Από τον αδαπάνητο αυτό θησαυρό των στοιχείων της ιστορίας και της παράδοσης του χωριού και της ευρύτερης περιοχής των Αγράφων, αντλήσαμε το υλικό για την συγγραφή αυτού του βιβλίου. Κατάθεση κι ένα μικρό λιθαράκι μνήμης στο πολύχρωμο ψηφιδωτό του Αγραφιώτικου χώρου είναι το βιβλίο τούτο.
     Η ιστορία και η παράδοση αυτή βασίστηκε στις μνήμες, που διασπούν το φράγμα των αιώνων και φθάνουν μέχρι το σήμερα. Φύση ιδιαίτερα συντηρητική ο Αγραφορεντινιώτης δεν αλλάζει εύκολα την βαθιά ριζωμένη παράδοση του, τις συνήθειες, τους θεσμούς του. Όμως, αυτή η προσήλωση του στο παρελθόν, στα ιερά και τα όσια, στις αξίες τις ελληνικές, αυτά βοήθησαν να γίνει και να παραμείνει στους αιώνες «προπύργιο» του Ελληνισμού, στο τμήμα εκείνο του κέντρου της Ελλάδας, που η ιστορία το έταξε.
     Η Ρεντίνα, όμως δεν είναι μονάχα τόπος με γοητείες και θέλγητρα, είναι θρησκευτικό και ιστορικό προσκύνημα με το μοναστήρι και τις παλιές εκκλησίες της, σήμερα σεμνύνεται ακόμη, για τις γενιές του απώτερου και του πρόσφατου παρελθόντος, που κληροδότησαν τιμή και μνήμη εξαίρετης δράσης και περιφανών πράξεων.
     Λέγεται πως από τον παλιό καιρό ακούστηκε για την ιστορία της, πως πρόκοψε σαν κεφαλοχώρι, γέννησε κιόλας ανθρώπους, που ’ ναι πάντα χρειαζούμενοι για να βαστιέται τ’ όνομα ενός τόπου ακατάλυτο.
     Κοντά σ’ αυτά λέγεται ακόμα, πράγμα που μπορεί κανείς μα το διαπιστώσει και σήμερα, πως οι Ρεντινιώτες ανέκαθεν ήταν σεμνοί, συνάμα περήφανοι, καλότροποι, συνετοί και καλοί πατριώτες.
     Τα εκατοντάδες χρόνια που κύλησαν αποκαλύπτουν την σεμνή αισθητική, αυτή που υπαγορεύθηκε από τις μετρημένες γραμμές των βουνών, με τις υπέροχες κλίσεις στις πλαγιές τους, τη λεπτότητα που τα ρέματα σμιλεύουν στο διάβα τους προς τον καρποφόρο Θεσσαλικό κάμπο, την υπομονή των δένδρων που κυριεύουν όλο τον τόπο.
     Ακόμη τα σπίτια, οι δρόμοι, οι πλατείες και οι βρύσες, όλα τα έργα των ανθρώπων, όλα όσα πέρασαν από τα χέρια τους, υλικά του τόπου τους γεννήματα ήταν, με την ίδια δροσιά πορεύτηκαν, τον ίδιο αέρα ανάσαιναν.
     Απ’ εδώ λοιπόν, απ’ αυτό το χωριό, το στεφανωμένο απ’ τα άγρια βουνά, ξεκίνησε τόσος θρύλος. Πίσω απ’ τα βουνά αυτά, τα πανύ-ψηλα, είναι ο μεγάλος κόσμος.
     Σε τούτο τον τόπο και τα πετροχώματα, που άνθησε η λευτεριά και ζωντάνεψε διαχρονικά ένα πλούσιο σε μνήμες παρελθόν, απομένει χώρος μιας ατέλειωτης ομορφιάς που δεν έχει όρια.
     Η Ρεντίνα λοιπόν από χρόνια ανιστόρητα, στέκει στη δύνη των κύκλων του χρόνου πάντα περήφανα ψηλά στα Άγραφα, αγέρωχη και αιώνια, καμαρώνοντας για τα περασμένα και διηγείται τους πόθους και τα όνειρα όλων που ήρθαν, πέρασαν, θα έλθουν, θα περάσουν, θα διαβούν.



    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου