Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Τέλος διαδρομής- Επίλογος


«Εμοί μεν δη μέχρι τούτου γραφέσθω, τα δε μετά

  ταύτα άλλω μελήσει»

                                                (Ξενοφ. Ελληνικά)


     Τα ταξίδια τελειώνουν κάποτε. Φτάσαμε ομαλά λοιπόν στο τέρμα, ωσάν σε φυσική συνέχεια σε πέρας, πες σε επίλογο. Ελπίζω το ταξίδι να μην ήταν κουραστικό. Είχα την ευκαιρία να σας παρουσιάσω τον πολιτισμό, που αποτελεί μέρος της δικής μου κληρονομιάς, όσο και της δικής σας.
     Στο τέλος λοιπόν ενός έργου μεγάλου ή μικρού, κάθε δημιουργός του νιώθει ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση. Πόσο μάλλον όταν το έργο αυτό είναι αποτέλεσμα μιας πολύχρονης και επίπονης προσπάθειας, για την ανίχνευση και τεκμηρίωση των στοιχείων του.
     Τα στοιχεία αυτού του βιβλίου προσπαθήσαμε να στηρίζονται σε αντικειμενική και τεκμηριωμένη βάση. Οπωσδήποτε ωστόσο καλοπροαίρετη διαφορετική άποψη, πάνω σε οποιοδήποτε σημείο είμαστε ευχάριστα διατεθειμένοι και να την ακούσουμε και να την συζητήσουμε.
     Αυτά που γράφτηκαν με τόσο μεράκι και περίσσευμα ψυχής, ήταν όσα είχαμε να δώσουμε σχετικά με μια αναδρομή στον χρόνο, για τον τόπο που πατάμε και τόσο αγαπάμε. Από την αρχαία Αγγεία μέχρι την σημερινή Ρεντίνα.
     Κινούμενος από την μεγάλη μου αγάπη για τον γενέθλιο τόπο, το χωριό, που με είδε να γεννιέμαι, χωριό των γονιών μου και των προγόνων μου, αυτά που παρουσίασα στις σελίδες του βιβλίου μου, είναι μνήμη ιστορίας και παράδοσης και καρπός πλατιάς έρευνας.
     Πρόκειται για μια λεπτομερή και ουσιαστική εξιστόρηση, που ο επισκέπτης ή ο αναγνώστης δύναται να κατατοπισθεί και να διευρύνει τις γνώσεις του για την Ρεντίνα, από ιστορικής, αρχαιολογικής, θρησκευτικής και παραδοσιακής άποψης.
     Στόχος αυτής της προσπάθειας είναι πρωταρχικά η προβολή και η διάσωση της αληθινής λαϊκής παράδοσης και η διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς μας.
     Βασικός δε σκοπός της εργασίας μου αυτής, που αναδεικνύει την ωφέλιμο ιδέα του βιβλίου, είναι να δείξω και να αναδείξω την πολύχρονη ιστορία, τα σπουδαία μνημεία και τις σπάνιες φυσικές ομορφιές του χωριού, σε όσους δεν το έχουν επισκεφτεί.
     Όσον αφορά την γνώμη σας για την ιστορία του χωριού μας, πιστεύω ότι αυτή διαμορφώθηκε εδώ περισσότερο έγκυρη και σωστή. Αυτός ήταν εξ άλλου και ο στόχος μου, ν’ αναβιώσω παλιές «περασμένες» μορφές της Ρεντίνας, για να δούμε και να θυμηθούμε τα έργα τους, τα όποια κι αν ήταν αυτά και να μεταφερθούμε έστω και νοερά στην εποχή τους. Να καταγράψουμε λίγα από τα έργα του χωριού μας και την εξέλιξη του στο πέρασμα του χρόνου. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό το πέτυχα.
     Η ανάδειξη και αναβάθμιση του χωριού και η ζηλευτή ιστορία του θα γίνει αιτία να ξαναγυρίσει στον τόπο η ζωή και θα βοηθήσει τους νέους μας να ανακαλύψουν τις ρίζες τους.
     Νιώθω περήφανος, όσο και αν αυτό το πόνημα μου κόστισε κόπο, χρόνο και χρήμα, προσπάθησα να γεμίσω με λάδι στεγνά καντήλια, αχνάρια μιας ζωής, που το άναμμα τους είναι για μένα ένα στοίχημα, ενός μεγάλου ταξιδιού μέσα στον χρόνο και ενός τεράστιου κόπου.
     Γιατί το έργο μου αυτό γράφτηκε για να το ’χουν οι άνθρωποι κτήμα τους, παρά σαν αγώνισμα, για να τ’ ακούσει κανείς μια φορά ή να το διαβάσει. Θέλω να ελπίζω ότι μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου σεργιανίσαμε για άλλη μια φορά, έστω και νοερά τα γνώριμα μας μονοπάτια.
     Δεν διεκδικώ κανένα εύσημο, καμιά αναγνώριση και καμιά θέση θα ’λεγα μάλιστα απλά πως είμαι περισσότερο ένας απλός «μελετητής», χωρίς κανένα άλλο διάφορο, παρά για το καλό όνομα. Ότι μπόρεσα να συγκεντρώσω από υπάρχοντα στοιχεία, προσπάθησα και σας τα παρουσίασα στα κεφάλαια που προηγήθηκαν.
     Προσπάθησα να καταγράψω λοιπόν την ιστορία και τ’ αξιόλογα μνημεία του χωριού μας και την εξέλιξη του στο πέρασμα του χρόνου. Γνωρίζω επίσης ότι η καταγραφή της ιστορίας είναι δύσκολη εργασία, η σύνθεση όμως, ακόμη δυσκολότερη. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό το πέτυχα.
     Αναγκάστηκα όμως πολλές φορές και να παλινδρομήσω, πράγμα που ίσως σας κούρασε, αλλά πιστεύω αυτό, να μου το έχετε συγχω-ρέσει ήδη, αφού φτάσατε μέχρι εδώ.
     Προσπάθησα ακόμη ν’ αναπαραγάγω όλα, στα μέτρα των δυνατοτήτων μου, όσο περισσότερο μπορούσα αντικειμενικά και αδέκαστα. Πρόσωπα, παρατσούκλια, γεγονότα, καταστάσεις, συμβάντα και ότιδήποτε άλλο, που μέχρι τώρα κατέγραψε το παρελθόν και πέρασε στην ιστορία.
     Μερικά πράγματα ίσως μας αρέσουν, άλλα όχι, αλλά μπορεί να τα κρίνεται ανούσια ή φαιδρά. Εκείνο όμως που θα ήθελα πριν αποφασίσετε και πριν αξιολογήσετε την παρούσα εργασία μου, είναι να επα-ναλάβω εδώ, ότι η ιστορία δεν γράφεται κατά παραγγελία, σκοπός είναι η αληθινή γνώση των γεγονότων, είτε ευάρεστα είτε μη είναι αυτά.
     Σ’ όλο το έργο μου, προσπάθησα να μην ξεφύγω κατά το δυνατό, απ’ την ιστορική αλήθεια, όχι μόνο στα γενικά αλλά και στα επιμέρους.
     Τελειώνοντας, δεν πιστεύω στα αλάθητα και λατρεύω τα λάθη των ερευνητών, όταν έχουν εξαντλήσει τα όρια της προσπάθειας και του αυτοσεβασμού. Μια λαθεμένη εκτίμηση, μια λαθεμένη ερευνητική προσπάθεια, μπορεί να οδηγήσει έναν μελλοντικό ερευνητή σε τρομερές αποκαλύψεις.
     Ένα βιβλίο έρευνας, χωρίς λάθη, είναι ένα στείρο βιβλίο. Σε καμιά περίπτωση, δεν θα «γεννήσει» ένα άλλο βιβλίο.
     Το βιβλίο μου αυτό λοιπόν ασφαλώς μπορεί να έχει λάθη, πάντα όμως τόσα, ώστε να μην χάνει την ομορφιά και την αξία του. Δεν ξέρω ωστόσο πόσο  αξιόλογη είναι η εργασία μου αυτή, γέννημα μακριάς έρευνα και μόχτου, ξέρω μόνο ότι συζητιέται και ότι κάλυψε ένα μεγάλο κενό, κι αυτό είναι ένα μεγάλο κέρδος. 
     Πιστεύω δε ακόμη πως κάθε βιβλίο αποτελεί ένα μνημείο γραπτού λόγου -ανεξάρτητα ποιος το γράφει-, είναι μια αξιέπαινη προσπάθεια και ένα μέσο με το οποίο ο συγγραφέας παρουσιάζει τον εαυτόν του.
     Καθώς έγραψα, όσα έγραψα, τούτες τις ξεχωριστές ώρες, μες στην άχλη της σκέψης και του λογισμού μου φάνταζε διαρκώς η μορφή των μεγάλων μας προγόνων. Με τούτο το βιβλίο μπαίνει ένα ακόμη γερό αγκωνάρι, στο οικοδόμημα της ιστορίας της Ρεντίνας.  
     Η εργασία μου αυτή πλουτίζει αναμφίβολα την σχετική βιβλιογραφία για την ιστορία της Ρεντίνας, προσθέτει ένα ακόμη μικρό λιθαράκι στο πολύχρωμο ψηφιδωτό αυτού του Αγραφιώτικου χώρου και παραδίδεται στον χρόνο, με την ευχή όπως αποβεί μικρή απαρχή τελειότερης απόδοσης.
     Εγώ αυτά ήθελα να γράψω και τόσα μπόρεσα. Τώρα που απόσωσα τους στοχασμούς μου αυτούς νιώθω μια χαρά απέραντη. Άλλοι αρμοδιότεροι και ικανότεροι, ίσως θα μιλήσουν ή θα γράψουν πιο καλά και πιο πολλά. Αν πέτυχα στην προσπάθεια αυτή, θα το κρίνεις εσύ φίλε αναγνώστη. Πάντως όπως και να με κρίνεις, σε ευχαριστώ που διάβασες το βιβλίο μου.
     Ίσως υπάρχουν και άλλα στοιχεία, που θα μπορούσαν να διαφω-τίσουν πιο ικανοποιητικά τις πλευρές της ιστορίας αυτού του λατρεμένου τόπου. Άλλοι ας μας διορθώσουν και να μας συμπληρώσουν…
     Και όπως λέει ο ποιητής και η λαϊκή παράδοση… «οι νιοι τα ακούν από τους παλιούς, όπως οι γέροι λένε, τις ιστορίες τις παλιές και κάπου κρυφοκλαίνε, κι από τα χείλη πάνε στα αυτιά, κι από τα αυτιά στα χείλη, κι έτσι απομένουν άσβεστοι του τόπου μας οι θρύλοι»!!
      Είπα όσα είχα να πω.  Ένα μπορώ  και πρέπει ακόμα να προσθέσω. Δεν βλέπω άλλο λόγο, γιατί να πρέπει να συνεχίσω να «κλέβω» τον πολύτιμο χρόνο σας και γιατί αργώ να βγάλω μέσα από την καρδιά μου, το πιο μεγάλο, το πιο ζεστό ευχαριστώ, που έχει κάνει την εμφάνιση του…από τότε που ανακαλύφθηκαν οι επίλογοι.
     Από την πιο αγνή γωνίτσα της ψυχής μου ένα πελώριο ευχαριστώ, που με διαβάσατε.

                                 Να ’στε λοιπόν όλοι πάντα καλά



                                      
                            Εδώ τελειώνει η μακραίωνη ιστορία για την Ρεντίνα,
                       που την έγραψε ο Κώστας Χαραλ. Κορομπίλης
                       από Απρίλη δύο χιλιάδες δύο σε Μάη δύο χιλιάδες οκτώ







    









 







































































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου