Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Τα επεισόδια και το τέλος ενός ληστή


     Τα  χρόνια εκείνα μεσουρανούσε, το φονικό και το φιλότιμο, ηλεβεντιά και η προδοσία, το άγριο έγκλημα και ακόμη πιο πολύ η άγρια τιμωρία του.
     Οι ληστές παλιά, άλλος έβγαινε στα βουνά για πλιάτσικο, άλλος φυγόδικος και άλλος λιποτάκτης, με τις συχνές επιδρομές, τις αρπαγές, τις ζωοκλοπές και τις καταστροφές που προκαλούσαν έκαναν την ζωή των κατοίκων εφιαλτική. Βρίσκανε πολλές φορές βοήθεια  από τους κτηνοτρόφους, οι οποίοι τους ειδοποιούσαν για τις κινήσεις των καταδιωκτικών αρχών και τους προμήθευαν τρόφιμα.
     Ο ληστής Γιαννίκας (Γιαννακός Παρούσης τ’ όνομα) υπήρξε ίσως, ένας από τους μεγαλύτερους σε φήμη ληστές της περιοχής Ρεντίνας.
      Την ληστρική του ζωή ξεκίνησε κάπως ανορθόδοξα, σε κάπως μεγάλη ηλικία βγήκε στο κλαρί, κλεφτάκος και λαθρέμπορος καπνού, κυνηγημένος έκανε καμιά βιοπραγία και ζούσε φυγόδικος στα βουνά. Αργότερα τον επικήρυξαν και  διέπραξε αρκετές ληστείες.
     Ο ληστής Γιαννίκας πήγε κάποιο βράδυ στο καλύβι του Κώστα Μυγδάλη, αυτός μέσα στο σκοτάδι πήρε ένα τσεκούρι και τον χτύπησε, το τσεκούρι όμως εξοστρακίστηκε στο ανώφλι της πόρτας και τον τραυμάτισε σοβαρά στον ώμο.
     Στην συνέχεια μπήκε στο καλύβι και πήρε ένα γαζοκάντηλο για να δει αν τον σκότωσε και τότε ο Γιαννίκας που συνήλθε κάπως, με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, αν και τραυματισμένος, σκότωσε τον Μυγδάλη.
     Σε λίγες μέρες τα αποσπάσματα τον καταζητούσαν και ο Γιαννίκας  περιφερόταν στις γύρω περιοχές των χωριών και ζούσε με μικροληστείες.
     Θεωρήθηκε σαν ένας μεγάλος γυναικοκατακτητής της περιοχής. Κάποτε λέγεται πως απήγαγε ένα  όμορφοκαμωμενο κορίτσι από καλή οικογένεια  και ζητούσε λύτρα. Αργούσαν να του πάνε τα λεφτά ώσπου να τα μαζέψουνε, τελικά τα πήγαν και πήραν το κορίτσι. Αλλά σε λίγες ημέρες  αυτό έφυγε και πήγε μοναχό του και τον βρήκε.
     Το τέλος του κάπως παράξενο, η ιστορία ρομαντική αλλά και δραματική, τον έχει αγαπήσει παράφορα μια λυγερή και αληθινά όμορφη κοπέλα από τους Μεξιάτες Φθιώτιδας και τον κάλεσε να επισκεφθεί τα αδέλφια της στο σπίτι να γνωριστούν.
     Ο Γιαννίκας πηγαίνει, ανεβαίνει στο σπίτι και κάθεται στην γωνιά του δωματίου για προφύλαξη όπως συνήθιζε, τα αδέλφια όμως της κοπέλας είχαν σκεπάσει με παλιό ύφασμα ένα λιανοτούφεκο στον διάδρομο του σπιτιού.
     Σε συνεννόηση τα αδέλφια με κάποιον γείτονα, αυτός τους φώναξε, βγήκαν στην αυλή να δούνε τι συμβαίνει και τότε ο ένας αδελφός πήρε το ντουφέκι και έριξε μια μπαταριά στον Γιαννίκα που σωριάστηκε χάμω, η αδελφή τους αμέσως πήρε το πιστόλι του Γιαννίκα και ήταν έτοιμη να τους ρίξει, όμως την πρόλαβε ο άλλος αδελφός της και την σκότωσε και αυτή, γιατί είχαν αντίρρηση στον δεσμό της αυτό.
     Αυτά άφησαν εποχή, κι όχι απλώς ένα καλό ή κακό όνομα. Το τραγικό γεγονός, η ζωή και η δράση του Γιαννίκα, όπως μας την διηγήθηκαν μοιάζει με ένα όμορφο παραμύθι, που ακόμα συγκινεί, μαγνητίζει την φαντασία και συναρπάζει.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου